ஆறாது நெஞ்சம்

நேசம் கூட

விஷமாய்ப் போகும்

நெஞ்சை அறுத்து

சுடுகாடாக்கும்

சொல்லாமல் வைத்த செடி

விருட்சமாய் மாறும்

அதன் வேரே கழுத்தைப்பற்றி

சுருக்குக்கயிராகும்

மறந்து மறந்து ஓடியும்

கண்முன்னே நிற்கும்

துறந்து திரிய எத்தணித்தும்

மனம் அசையாது வாடும்

சொல்லிடவும் வழியில்லை

பின்னே சென்றிடவும் வழியில்லை

வெகு வேகமாக ஓடிச்சென்று

ஜென்மம் நிறைத்திடவும் வழியில்லை

அய்யோ இன்னும் எத்தனை காலம்தான்

வலியும் வேதனையும் உடன் வருமோ

பொய் தான் என்று அறிந்தபோதிலும்

மனம் கொண்ட துயருக்கு மருந்தில்லையோ

முன்னும் பின்னுமாக

வாழும் நொடிகளும்

குற்ற உணர்வோடு

இழந்த வலிகளும்

சற்றும் நினையாது

புரண்டோடிய காலமும்

சுற்றி சுற்றி

சிறை வைத்தனவே

புண்பட்டதற்கே

பேனா முனை நட்பு

எழுதி எழுதி

ஓய்ந்தபின்னும்

ஆறவில்லை நெஞ்சம்

பேனா முனை

தேய்ந்தபின்னும்

தேயவில்லை எண்ணம்!!