உனக்கே உனக்காய்!!

என் உதடுகள் சேமித்த சிரிப்பு
செல்களுக்குள் ஓர் வெற்றிடம்

விரல்களின் இடைவெளி
தாளம் தப்பும் இதய ஒலி

சுகந்தமற்ற சுவாசம்
புழங்காத நேசம்

கண்கள் தவஞ்செய்யும் காட்சி
கனவுகளைப் பிரசவிக்கும் இரவு

மீதியைத் தேடி பாதி உயிர்
மடிமேல் கனமில்லா காற்றுவெளி

புரிந்தும் புரியா விழிமொழி
பிறப்பும் இறப்புமாய் உணர்வுக் கலவை

எனது உலகின் காலைக் கதிர்
எனது இரவின் மதிமுகம்

என்னை ஆளும் உரிமை
என் வாழ்வின் கடமை

அனைத்தும் காத்துக்கிடக்கின்றன
உனக்கே உனக்காய்!!